Dyskopatia – czy obraz w badaniu oddaje odczucia pacjenta?

Czym jest dyskopatia?

Dyskopatia to rodzaj patologicznych deformacji krążków międzykręgowych, znajdujących się między kręgami kręgosłupa w danym jego odcinku. Krążki międzykręgowe amortyzują obciążenia osiowe kręgosłupa, czyli chronią przed siłami ściskającymi. Zdrowe krążki międzykręgowe są dobrze uwodnione, dzięki temu są sprężyste i zachowują swój właściwy kształt. Jednak w wyniku zmian zwyrodnieniowych tracą swoje uwodnienie, a co za tym idzie także sprężystość i kształt. Takie zmiany prowadzą do zaburzeń stabilności powiązanego z nimi jądra miażdżystego. Zniekształcony krążek może wysunąć się spomiędzy kręgów, tworząc przepuklinę, ta z kolei może uciskać rdzeń kręgowy lub korzenie nerwowe. Ucisk na rdzeń kręgowy lub korzenie nerwowe wiąże się z bólem zlokalizowanym w obrębie pleców. Objawy początkowo są niewielkie, z czasem stają się coraz bardziej intensywne.

Przyczyny dyskopatii

Do zmian dyskopatycznych krążków międzykręgowych dochodzi wskutek postępującego procesu starzenia się. Za deformację krążków międzykręgowych odpowiada spadek uwodnienia. Do takiej sytuacji najczęściej dochodzi wówczas gdy pacjent prowadzi siedzący tryb życia lub jego poziom aktywności fizycznej jest niski. Należy jednak podkreślić, że za dyskopatie odpowiedzialny jest nie tylko straszy wiek i brak aktywności fizycznej. Do powstania zmian dyskopatycznych może przyczynić się także:

• osłabiony gorset mięśniowy,
• osłabione mięśnie brzucha,
• zaburzona praca przepony,
• zła ergonomia pracy,
• nieprawidłowa postawa ciała,
• niewłaściwa dieta (uboga w białko kolagenowe, witaminę C, glukozaminę).

Fazy rozwoju dyskopatii

Dyskopatia rozwija się stopniowo. Wyróżniamy cztery etapy rozwoju:

Faza pierwsza – UWYPUKLENIE –  zewnętrzna struktura pierścienia włóknistego zostaje osłabiona.  Krążek tracąc wodę, zmienia swój kształt, staje się twardszy i niższy, tym samym zmniejszając amortyzację kręgów podczas wykonywania ruchów.

Faza druga – WYPUKLINA – niszczeje wewnętrzna część pierścienia włóknistego, ciągłość włókien pierścienia jest jeszcze zachowana, ale niestabilność jądra miażdżystego wzrasta. Na tym etapie u większości pacjentów zaczyna pojawiać się ból podczas aktywności fizycznej lub długotrwałego przebywania w jednej pozycji.

Faza trzecia – PRZEPUKLINA – dochodzi do przerwania ciągłości pierścienia włóknistego. Jądro miażdżyste przemieszcza się poza krawędź krążka. Ból może uniemożliwić poruszanie się i pojawić nawet w stanie spoczynku.

Faza czwarta – SEKWESTRACJA – jest to ostatnia postać dyskopatii. Dalsze zmiany degradacyjne jądra miażdżystego powodują, że zostaje on całkowicie uszkodzony, wskutek czego dochodzi do oderwania się jego zniszczonej części i przedostania się jej w okolice kanału kręgowego. Może to wywołać silny ucisk rdzenia.

Objawy dyskopatii

Głównym objawem, który w pierwszej kolejności wzbudza niepokój, jest ból, który może być nagły, ostry i silny do tego stopnia, że uniemożliwia swobodne poruszanie się. Ból ostry może zamienić się w ból przewlekły. Wśród innych objawów dyskopatii możemy wyróżnić:

• osłabienie siły mięśniowej,
• mrowienie kończyn,
• zaburzenie czucia,
• ból, może mieć zmienne nasilenie w ciągu dnia,
• ból, może być inny w zależności od przyjętej pozycji ciała.

Objawy dyskopatii mogą narastać powoli lub gwałtownie. Tempo rozwoju choroby zależy od indywidualnych uwarunkowań i od prowadzonego stylu życia. Osoby, które spędzają kilkanaście godzin za biurkiem, są znacznie bardziej narażone na nasilenie objawów dyskopatii niż osoby prowadzące aktywny tryb życia.

Diagnostyka w dyskopatii a podejście fizjoterapeutyczne

• Jeżeli u pacjenta wystąpią objawy związane z dyskopatią lekarz poza wykonaniem badania fizykalnego, może zlecić wykonanie dodatkowych badań, głównie zdjęcia rentgenowskiego, ale niekiedy również tomografii komputerowej, czy rezonansu magnetycznego kręgosłupa.
• Należy tutaj zaznaczyć istotną rzecz, bowiem obraz RTG nie zawsze odzwierciedla to, z czym boryka się pacjent. Dobry fizjoterapeuta nie będzie swojej terapii opierał na samym zdjęciu rentgenowskim, ale na dolegliwościach i objawach zgłaszanych przez pacjenta. Może zdarzyć się tak, że pacjent przychodzi do fizjoterapeuty, ponieważ jest jego ostatnią deską ratunku. Dzieje się tak, gdy lekarz po obejrzeniu obrazu RTG stwierdził, że nie widzi żadnych zmian degeneracyjnych, a pacjent mimo to odczuwa okropny ból i dyskomfort. Może wystąpić również sytuacja odwrotna, pacjent nie odczuwa żadnych dolegliwości bólowych, natomiast na obrazie widoczne są zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa. W tym przypadku pacjenta nie poddajemy żadnemu leczeniu. Dlaczego tak się dzieje? Czasem przepukliny nie uciskają rdzenia kręgowego ani korzeni nerwowych i wtedy nie powodują objawów. Druga kwestia to po prostu fizjologia. Każdy z nas jest inny, nie tylko pod względem anatomicznym, ale także społecznym, zawodowym. Dodatkowo ból kręgosłupa mogą nasilać choroby współistniejące. Trzeba też zaznaczyć, że próg bólu u każdego z nas jest inny. W związku z tym fizjoterapeuta opiera swoje działania o to, co zgłasza mu pacjent. Głównym zadaniem fizjoterapeuty jest przyniesienie ulgi, zmniejszenie dolegliwości bólowych, przywrócenie sprawności fizycznej i poprawa jakości życia.

Leczenie dyskopatii

Preferowanym sposobem leczenia pacjentów z dyskopatią jest leczenie zachowawcze. Leczenie zachowawcze obejmuje fizjoterapię, odpowiednią stymulację aktywności ruchowej, zmianę stylu życia, leki przeciwbólowe, utratę masy ciała, wprowadzenie diety bogatej w składniki, które wspomagają zachowanie optymalnej kondycji struktur narządu ruchu.

Warto dodać, że przy dyskopatii zwykle nie wykonuje się operacji. Jednak wskazaniem do leczenia operacyjnego dyskopatii jest sytuacja, w której stopień zaawansowania zmian jest duży, leczenie zachowawcze nie przynosi efektów, a stan pacjenta jest coraz gorszy, nawet do tego stopnia, że występuje u niego niedowład kończyny, czy nietrzymanie moczu lub stolca.

Profilaktyka dyskopatii

Lepiej zapobiegać bólowi niż go leczyć, dlatego ważnym elementem przy dyskopatii jest profilaktyka.

AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA – najlepiej pod okiem doświadczonego fizjoterapeuty. Przy dyskopatii mocno podkreśla się znaczenie aktywności fizycznej, ponieważ ruch sprawia, że nasze krążki międzykręgowe są dobrze odżywione i uwodnione.

MASAŻ – warto zadbać o zrównoważone napięcie mięśniowe, dlatego raz na jakiś czas wskazane jest wybrać się na masaż, po to, by rozluźnić napięte mięśnie i odprężyć całe ciało.

ROLOWANIE – samodzielne uwalnianie mięśniowo-powięziowe jest doskonałą alternatywą masażu. Masaż rolką możesz wykonać nawet w przerwie w pracy.

DIETA – zwróć uwagę na to, co jesz i ile jesz. Zadbaj o zbilansowaną dietę, najlepiej konsultując się z dietetykiem. Utrata zbędnych kilogramów odciąży stawy i kręgosłup.

ERGONOMIA PRACY – zadbaj o swoją postawę w pracy. Zwróć uwagę na to, jaką pozycję przyjmuje Twoje ciało. Zadbaj o odpowiednią wysokość fotela, ustawienie monitora. Pamiętaj o krótkich przerwach na rozprostowanie kości.

Udaj się na wizytę do dobrego fizjoterapeuty

Jeżeli występują u Ciebie objawy charakterystyczne dla dyskopatii i szukasz dobrego fizjoterapeuty, który nie będzie opierać się tylko na zdjęciu rentgenowskim i opinii lekarza, a podejdzie do Twojego problemu indywidualnie i kompleksowo, wysłucha Cię i Twojego ciała, koniecznie umów się na wizytę do naszego fizjoterapeuty. Nasz gabinet mieści się w dwóch lokalizacjach w Szczecin Warszewo i Szczecin Wielgowo.

Nasi fizjoterapeuci pomogą Ci wrócić do pełnej sprawności, do komfortowego i swobodnego poruszania się, BEZ BÓLU.

Na wizytę umówisz się TUTAJ.